Kilka zasad dla rodziców małych piłkarzy ,Rodzic idealny, Przytoczę kilka przykładów, które wydają się wskazywać właściwy kierunek :) żródło( tatapilkarza.pl , pilkanoznadladzieci.pl ).
1) Chcąc pomóc w rozwoju sportowca powinniśmy skupić się na długotrwałym procesie, nie wynikach. Często zapominamy, że wychowanie to proces, który wymaga cierpliwości i czasu, a zdarza się, że denerwuje nas przegrany mecz. Drodzy rodzice. Przegrana jest częścią procesu wychowania. Nie znam drużyny, która od początku istnienia, wygrała wszystkie mecze, a 100% składu zostało profesjonalnymi sportowcami. To raczej niemożliwe. Znam natomiast przypadki, że w drużynie z małego miasteczka pojawiło się kilka wybitnych jednostek, które osiągnęły sukcesy w sporcie seniorskim.
2) Staraj się nie wywierać presji, która podcina skrzydła, a w dłuższej perspektywie zabija zapał. Zamiast wywierać presję, dużo lepszym rozwiązaniem jest motywacja. Można ją budować latami.
3) Zawsze bądź oparciem dla swojego dziecka. Cokolwiek się stanie musi wiedzieć, że ma w tobie ostoję. Jak zapewne wiecie, w sporcie pojawia się mnóstwo sytuacji, w których można się podłamać. Począwszy od kontuzji, przegranych, na relacjach z kolegami z drużyny kończąc. Jeśli mały sportowiec będzie wiedział, że ma kogoś, z kim może podzielić się troskami, będzie mu po prostu lżej.
4) Pozwól małemu sportowcowi samodzielnie rozwiązywać problemy, interweniuj tylko w razie potrzeby. Kiedy dorośnie będzie potrafił sobie poradzić w różnych sytuacjach, bo się tego nauczy.
5) Daj mu/jej trochę luzu. W dobie smartfonów, nawigacji i innych cudów techniki, chcemy kontrolować nasze pociechy dzień i noc. Zapominamy, że w dzieciństwie potrafiliśmy znikać z domu na całe nie, a po powrocie zapytać mamę "jest coś do picia?". Na podwórku nie ma sędziego, nie ma trenera, ani rodzica. Mały sportowiec uczy się układać relacje z ludźmi w warunkach naturalnych. To bardzo ważne.
6) Naucz dziecko, że podjęte działania przynoszą określony skutek. Ciężka praca procentuje, a za swoje czyny trzeba zawsze wziąć odpowiedzialność.
7) Sport to emocje, które mimo wszystko czasami warto kontrolować. Staraj się kontrolować to co mówisz do swojego dziecka, szczególnie w sytuacjach kryzysowych, np. po przegranym meczu. Słowa potrafią dotkliwie ranić.
8) Nauczy dziecko szacunku do kolegów z drużyny, przeciwników, trenera i sędziego. Nie podważaj autorytetu trenera, sędziego, ani nie krytykuj rywali sportowych.
9) Kiedy już zdecydujesz się być pełnoprawnym rodzicem sportowca, zrób wszystko co w twojej mocy, żeby mu pomóc osiągnąć cel. Szkol się,
pogłębiaj wiedzę na temat ubioru, diety, regeneracji itd. Jak już pisałem na tym blogu - im dalej w las, tym więcej zagadnień. Warto być świadomym rodzicem, żeby niechcący nie zaszkodzić.
10) Dawaj dobry przykład. Co z tego, że powiesz dziecku, że trzeba się dobrze odżywiać jak co drugi dzień będziesz serwował mu fast foody? Mały sportowiec uczy się życia głównie od nas. W miarę możliwości postarajmy się, żeby wzorował się na dobrym przykładzie.
Autor: Trener
Komentarze